Bu makale, Carl Schmitt’in anayasa düşüncesini, onun kararcılık anlayışı çerçevesinde ele alarak anayasanın asli anlamını tartışmaktadır. Schmitt, anayasayı normatif bir zemin veya diğer yasalardan daha zor değiştirilen bir temel yasa olarak değil, politik birliğin kendi varoluşuna dair aldığı kurucu kararın ifadesi olarak kavramaktadır. Bu yaklaşım, hukuku kapalı bir normlar sistemi olarak gören normativist düşünceden ve liberal burjuvazinin “hukuk devleti” (Rechtsstaat) projesinden radikal biçimde ayrılmaktadır. Schmitt’e göre anayasanın asli anlamı, olağanüstü hâlde görünür hâle gelir. Çünkü olağanüstü halde normatif düzen askıya alınmasına rağmen devlet, varlığını sürdürür. Makale, Schmitt’in bu yaklaşımını yalnızca tarihsel ve düşünsel bağlamı içerisinde değil, aynı zamanda kavramsal çeviri sorunları üzerinden de tartışmaktadır. Özellikle Almancada Verfassung, Konstitution ve Grundgesetz gibi kavramların Türkçeye aktarımı, Schmitt’in anayasa anlayışının özgünlüğünü kavramada merkezi bir rol oynamaktadır. Bu nedenle makalenin amaçlarından bir diğeri, yalnızca Schmitt’in anayasa düşüncesini incelemek değil, bu incelemenin Türkçedeki olanaklarını irdelemektir.
This article discusses the original meaning of the constitution by examining Carl Schmitt's constitutional thought within the framework of his concept of decisionism. Schmitt conceives of the constitution not as a normative foundation or a fundamental law that is more difficult to change than other laws, but as the expression of the founding decision taken by the political community regarding its own existence. This approach radically departs from the normativist conception of law as a closed system of norms and from the liberal bourgeoisie's project of the “constitutional state” (Rechtsstaat). According to Schmitt, the original meaning of the constitution becomes apparent in a state of emergency. This is because, even though the normative order is suspended in a state of emergency, the state continues to exist. The article discusses Schmitt's approach not only within its historical and intellectual context but also through the lens of conceptual translation issues. In particular, the translation of concepts such as Verfassung, Konstitution, and Grundgesetz from German into Turkish plays a central role in understanding the originality of Schmitt's understanding of the constitution. Therefore, another aim of the article is not only to examine Schmitt's constitutional thought but also to explore the possibilities of this examination in Turkish.
